نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند

 می گویند حساسیت فصلی است

 آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم . . .

 .

 .

 .

 خاک پایت بوسه گاهم بود و بس / بر سر راهت نگاهم بود و بس

 ای نگاهت تکیه گاه خستگی / عشق تو تنها گناهم بود و بس . . .

 .

 .

 .

 نفست باران است ، دل من تشنه ی باریدن ابر ، دل بی چتر مرا میهمان کن . . .

 .

 .

 .

 یاد آن روزی که یاری داشتیم / این چنین خوار نبودیم ، اعتباری داشتیم

 ای که ما را در زمستان دیده ای با پشت خم / این زمستان را نبین ، ما هم بهاری داشتیم .

 .

 .

 .

 نامه هایم که چراغ قلبت را روشن نکرد !

 امشب تمامشان را بسوزان شاید بتوانی تنهایی ات را ببینی . . .

 .

 .

 .

 از ما که گذشت

 ولی به دیگری موقتی بودنت را گوشزد کن

 تا از همان اول فکری به حال جای خالیت کند . . .

 .

 .

 .

 در غم عشق نبودیّ و محبت کردی / این هم از لطف شما بود و نمی‌دانستیم

 من نکردم گله از عهد و وفاداری تو / عهد ما عهد جفا بود و نمی‌دانستیم

 رنج بی‌عشقی و تنهایی و بی‌مهری یار / همه تقدیر خدا بود و نمی‌دانستیم . . .

 .

 .

 .

 در جهان غصه کوتاهی دیوار مخور / حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

 گردش چرخ نگردد به مراد دل کَس / غم بی مهری این مردم بی عار مخور . . .

 .

 .

 .

 بگذار بگویند خسیسم

 من

 دوستت دارم هایم

 را الکی خرج نمیکنم

 جز برای مهربانی خودت . . .

 .

 .

 .

 پشت آن پنجره ی رو به افق ، پشت دروازه ی تردید و خیال

 لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را ، وقت دلتنگی خود دارم و بس . . .

 .

 .

 .

 راستـش را بگو

 نکند تو همان "این نیـز" هستی که همیشه می گذری . . . ؟

 .

 .

 .

 خواهش میکنم ، بی حوصلگی هایم را ببخش ، بدخلقی هایم را فراموش کن

 بی اعتنایی هایم را جدی نگیر

 در عوض من هم تو را می بخشم که مسبب همه ی اینهایی . . .

 .

 .

 .

 اونی که دوستت داره زندگیشو پات میریزه که فقط شادیتو ببینه

 تویی که دوست داشته میشی هزارتا ناز میکنی براش!

 .

 .

 .

 گاه می توان براى یک دوست چند سطر سکوت به یادگار گذاشت

 تا او در خلوت خود هر طور که خواست آنرا معنا کند . . .

 .

 .

 .

 این جمله را هرگز فراموش نکن

 "برای دوستت دارم بعضی ها مرسی هم زیاد است" . . .

 .

 .

 .

 در حنجره‌ام شور صدا نیست رفیق

 یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق

 بگذار که قصه را به پایان ببرم

 آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق . . .

 .

 .

 .

 دیدگانت را نبند ، نگاهت را ندزد ، تو که میدانی آیه آیه ی زندگیم

 از گوشه ی چشمانت تلاوت می شود . . .

 .

 .

 .

 یک عمر قفس بست مسیر نفسم را / حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

 حالا که مقدر شده آرام بگیرم / سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

 بگذار که درها همگی بسته بمانند / وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست . . .

 .

 .

 .

 تو مپندار که خاموشی من ذکر فراموشی توست

 بلکه هر لحظه دلم مست تماشایى توست . . .

 .

 .

 .

 اون لحظه که گفتی : یکی بهتر از تورو پیدا کردم

 یاد اون روزایی افتادم که به ۱۰۰ تا بهتر از تو گفتم من بهترینو دارم . . .

 .

 .

 .

 چه رابطه مرموزی است

 میان پیداترین زخم و پنهانترین راز . . .

 .

 .

 .

 این بار مبلغ قبض موبایلم خیلی کم شده بود

 اما اصلا خوشحال نشدم

 هشتصد هزار و ششصد

 عددی که تنهایی ام را به رخم می کشید . . .

 .

 .

 .

 ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

 وقت است که یک چندی در خانه ی ما آیی

 در خانه ی ما آمد ،‌ آن پادشه خوبان

 آن پادشه خوبان ‌; داد از غم تنهایی . . .

 .

 .

 .

 احتیاط باید کرد

 همه چیز کهنه می شود و اگر کوتاهی کنیم عشق نیز

 بهانه ها جای حس عاشقانه را خوب می گیرند . . .

 .

 .

 .

 از تقدیر سرنوشت غمگین مباش

 چه بسا سگ هایی بر روی اجساد شیرها رقصیدند

 شادی کردند و خود را بزرگ پنداشتند

 ولی نمی دانستند شیر، شیر می ماند و سگ، سگ . . .

 .

 .

 .

 باران همیشه می بارد، اما مردم ستاره را بیشتر دوست دارند.

 نامردیست آن همه اشک را به یک چشمک فروختن . . .

 .

 .

 .

 عقل گفت که دشوارتر از مردن چیست؟

 عشق فرمود فراق از همه دشوارتر است . . .

 .

 .

 .

 کوچه پس کوچه این شهر تو را می بوید

 عطر خوش بوی تنت ناب تر از مُشک و گلاب

 بوسه ای از لب شیرین تو شد سهم دلم

 این غزل جای من امشب شده بد مست و خراب . . .